Στο δελτίο τύπου των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ με θέμα «ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΚΑΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ, ΡΟΥΑ ΜΑΤ ΣΤΗ ΒΙΩΣΙΜΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ»
αναφέρονται τα εξής :
….To Υπουργείου Περιβάλλοντος έχει εκδώσει Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ) για κατασκευή μονάδας βιολογικής ξήρανσης στη Φυλή, δυναμικότητας 700.000 τόνων.
Όπως αναφέρεται στην έγκριση των Περιβαλλοντικών Όρων, η βιολογική ξήρανση 700.000 τόνων σύμμεικτων σκουπιδιών θα οδηγήσει στην παραγωγή 140.000 τόνων προς τελική διάθεση (ταφή) στο χώρο του ΧΥΤΑ Φυλής. Το βασικό προϊόν της όμως είναι το λεγόμενο SRF (Solid Recovered Fuel), που είναι κατά βάση μίγμα χαρτιού και πλαστικού, κατάλληλου μόνο για καύση.
Η μέθοδος της βιοξήρανσης απαιτεί μονάδα καύσης και αυτό απλώς αναφέρεται σε μια γραμμή στην έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων. Είναι δυνατόν η έγκριση να ασχολείται με εντελώς δευτερεύουσες πλευρές και να αφήνει στο περιθώριο το ότι, όπως παραδέχεται, απαιτείται καύση του SRF; Δηλαδή πρώτα θα παραχθεί τεράστια ποσότητα SRF και μετά θα σχεδιαστεί μονάδα καύσης. Αυτά θα έπρεπε να εξεταστούν από κοινού για να μπορεί να τεκμηριωθεί οποιαδήποτε έγκριση περιβαλλοντικών όρων. Αν πχ κατασκευαστεί μονάδα βιοξήρανσης και παράγεται η αναμενόμενη ποσότητα SRF, και δεν εγκριθεί ή δεν μπορέσει να γίνει η μονάδα καύσης τότε πως θα ικανοποιούνται οι περιβαλλοντικοί όροι που έχουν εγκριθεί με αυτή την απόφαση των Υπουργείων Περιβάλλοντος, Πολιτισμού-Τουρισμού και Υγείας;
Υπολογίζεται ότι από 700.000 τόνους σκουπιδιών θα παράγονται 385.000 τόνοι SRF κάθε χρόνο, η καύση των οποίων θα οδηγήσει στην παραγωγή τέφρας που επίσης θα θάβεται σε ειδικό χώρο για επικίνδυνα απόβλητα. Επομένως, η συνολική ποσότητα των αρχικών 700.000 τόνων που θα οδηγείται σε ταφή εκτιμάται σε μεγαλύτερη των 220.000 τόνων. Η τέφρα μάλιστα είναι επικίνδυνο απόβλητο λόγω της περιεκτικότητας της σε υδράργυρο και άλλα βαρέα μέταλλα και άρα η επεξεργασία της πριν την ταφή είναι ακριβότερη και θα πρέπει να γίνεται με ειδικές προδιαγραφές ασφαλείας. Επιπλέον, παρά την πρόοδο της τεχνολογίας, η καύση αστικών αποβλήτων οδηγεί στην έκλυση διοξινών, ενώ το ζήτημα της ομοιομορφίας στη μεθοδολογία συστηματικού ελέγχου των εκπομπών αυτών των ουσιών παραμένει άλυτο, ανάμεσα σε κράτη-μέλη της ΕΕ.
Η κυβέρνηση με τον πρόσφατο νόμο για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (3851/2010) άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία μονάδων καύσης είτε σύμμεικτων σκουπιδιών είτε SRF από βιοξήρανση. Η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) έδωσε άδεια παραγωγής σε εργοστάσιο καύσης «σχεδόν (!) 100% βιοαποδομήσιμου» SRF ισχύος 100 ΜW στο Βόλο. Με βάση τις τεχνικές προδιαγραφές του εργοστασίου αυτού, ποσοστό πάνω από 50% της αναγακαίας ποσότητας καυσίμου SRF είναι δυνατόν να καλύπτεται από τη σχεδιαζόμενη μονάδα βιολογικής ξήρανσης της Φυλής, εξέλιξη σαφώς πιο συμφέρουσα για τους επενδυτές από την εισαγωγή SRF από την Ιταλία. Για τον ελληνικό λαό όμως;
Εκτιμάται ότι σήμερα στη Φυλή θάβονται 430.000 τόνοι έντυπου, βιοαποδομήσιμου χαρτιού, μέρος του οποίου θα καταλήξει στο SRF που θα παράγεται από τη μονάδα βιολογικής ξήρανσης. Με τιμές 2010 (που σίγουρα θα αυξηθούν αν γίνει η μονάδα βιολογικής ξήρανσης), το κόστος που πληρώνουμε για τη διαχείριση του 65% αυτής της ποσότητας (που θα μπορούσε ρεαλιστικά να ανακυκλωθεί) στη Φυλή, είναι περίπου 12 εκατομμύρια ευρώ. Αυτά τα χρήματα θα εξοικονομούνταν για τους κατοίκους της Αττικής αν οι τόνοι αυτοί ανακυκλώνονταν. Αντιθέτως, αν οι ίδιοι τόνοι καίγονταν σε εργοστάσιο καύσης για ηλεκτροπαραγωγή, οι Έλληνες πολίτες, όχι μόνο δε θα εξοικονομούσαν τίποτε, αλλά θα πλήρωναν επιπλέον, περίπου 26 εκατομμύρια ευρώ επιπλέον για την παραγόμενη ενέργεια μέσω τέλους ΑΠΕ με βάση το Ν. 3851/2010. 38 περίπου εκατομμύρια ευρώ θα άλλαζαν λοιπόν χέρια, ασφαλώς όχι υπέρ του δημόσιου συμφέροντος.
Παρόλα αυτά:
• Τον Ιούνιο του 2010 ψηφίστηκε και δημοσιεύθηκε ο Νόμος 3851/2010 που επιδοτεί την καύση του βιοαποδομήσιμου κλάσματος των αστικών απορριμμάτων (άρα και του χαρτιού)
• Το Σεπτέμβριο του 2010 δόθηκε άδεια παραγωγής από τη ΡΑΕ για το πρώτο εργοστάσιο καύσης SRF στο Βόλο.
• Τον Ιανουάριο του 2011 δόθηκε η ΑΕΠΟ για την πρώτη μονάδα βιολογικής ξήρανσης στη Φυλή που θα παράγει SRF.
……..
Αναφορές
1. Ερώτηση του Προέδρου της ΡΑΕ κ. Βασιλάκου στην κ. Μπιρμπίλη σχετικά με την αξιολόγηση μονάδων καύσης ΑΣΑ, SRF, RDF δεδομένου ότι αυτά περιέχουν και μη βιοαποικοδομήσιμο κομμάτι
2. Ερώτηση της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Διώτη στην Βουλή σχετικά με το εργοστάσιο καύσης SRF στο Βόλο και το γεγονός ότι δεν υπάρχει 100% βιοαποικοδομήσιμο SRF λόγω περιεκτικότητας σε πλαστικό
3. Άδεια παραγωγής από τη ΡΑΕ για εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής από καύση SRF στο Βόλο
4. Επιχειρηματικό σχέδιο μονάδας ENGAL στο Βόλο: σελίδα 29 η συνεργασία με την Ιταλική Ecolautus
5. Απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη της κ. Μπιρμπίλη 11/2/2010. Η αναφορά στο ΠΔ του έντυπου χαρτιού, στη σελίδα 19
Oι συλλογικότητες στα δυτικά ήδη βρίσκονται σε συντονισμό για την αντιμετώπιση του τεράστιου αυτού προβλήματος.
