Από το εξαιρετικό blog ταξιδεύοντας
Βιρτζίνια Γουλφ: Στην Ελλάδα, τον Μάη.
Εκδρομή στο Δαφνί.Η άλλη παρατήρηση έγινε στη βυζαντινή εκκλησία του Δαφνιού: «Σπουδαίο — ξεπερνάει κάθε φαντασία» είπε ο Ρότζερ, και απόθεσε καπέλο, μπαστούνι, σχέδια, δυο-τρείς οδηγούς και λεξικά πάνω σε μια κολόνα. Ύστερα κοιτάξαμε όλοι μαζί ψηλά τον Χριστό τιμωρό, μεγαλύτερο κι από εφιάλτη, σε μπλε και λευκό ψηφιδωτό. Αυτή η εκκλησία μάς άρεσε πολύ. Είναι ψηλή και τραχιά και αψιδωτή, και τα ψηφιδωτά είναι πολύ φθαρμένα. Και κοιτάζεις έξω απ' την πόρτα εκείνα τα πράσινα φουντωτά δέντρα, που το καθένα μοιάζει να 'χει μια τούφα από ήλιο και σύννεφο που κυματίζει — έτσι λαμπερά, έτσι σκοτεινά είναι τα πράσινα κύματα στο δάσος που περπατήσαμε. Μια ελληνική οικογένεια φροντίζει την εκκλησία — μεσόκοποι άντρες και γυναίκες, κάθονται με τα καλά τους (οι άντρες) με πανωφόρια και δαχτυλίδια χρυσά και διαβάζουνε την εφημερίδα τους στις 3.30 το απόγευμα. Τέτοιο καθισιό, τέτοια ξενοιασιά δεν είδα ποτέ στην Αγγλία. Τέλος η πιο νέα, μια γυναίκα με σάλι, παντόφλες και φόρεμα βαμβακερό, απομακρύνεται, σκαρφαλώνει πάνω σ' έναν γκρεμισμένο τοίχο κι αρχίζει να κόβει κίτρινα λουλούδια — τι άλλο να κάνει. Από κεί κατεβήκαμε με το αυτοκίνητο στη θάλασσα — και πόσο όμορφα είναι τ' ανέγγιχτα χείλη της θάλασσας όταν αγγίζουνε μιαν άγρια παραλία' πίσω μας λόφοι καί πράσινες πεδιάδες, στο βάθος η Ελευσίνα, πράσινα και κόκκινα βράχια, ένα ατμόπλοιο ξεκινά.
Τα αποσπάσματα είναι από το βιβλίο Βιρτζίνια Γουλφ: Ελλάδα και Μάης μαζί σε μετάφραση Μαρίας Τσάτσου - εκδ. ύψιλον, 1996.
Βιρτζίνια Γουλφ: Στην Ελλάδα, τον Μάη.
Εκδρομή στο Δαφνί.Η άλλη παρατήρηση έγινε στη βυζαντινή εκκλησία του Δαφνιού: «Σπουδαίο — ξεπερνάει κάθε φαντασία» είπε ο Ρότζερ, και απόθεσε καπέλο, μπαστούνι, σχέδια, δυο-τρείς οδηγούς και λεξικά πάνω σε μια κολόνα. Ύστερα κοιτάξαμε όλοι μαζί ψηλά τον Χριστό τιμωρό, μεγαλύτερο κι από εφιάλτη, σε μπλε και λευκό ψηφιδωτό. Αυτή η εκκλησία μάς άρεσε πολύ. Είναι ψηλή και τραχιά και αψιδωτή, και τα ψηφιδωτά είναι πολύ φθαρμένα. Και κοιτάζεις έξω απ' την πόρτα εκείνα τα πράσινα φουντωτά δέντρα, που το καθένα μοιάζει να 'χει μια τούφα από ήλιο και σύννεφο που κυματίζει — έτσι λαμπερά, έτσι σκοτεινά είναι τα πράσινα κύματα στο δάσος που περπατήσαμε. Μια ελληνική οικογένεια φροντίζει την εκκλησία — μεσόκοποι άντρες και γυναίκες, κάθονται με τα καλά τους (οι άντρες) με πανωφόρια και δαχτυλίδια χρυσά και διαβάζουνε την εφημερίδα τους στις 3.30 το απόγευμα. Τέτοιο καθισιό, τέτοια ξενοιασιά δεν είδα ποτέ στην Αγγλία. Τέλος η πιο νέα, μια γυναίκα με σάλι, παντόφλες και φόρεμα βαμβακερό, απομακρύνεται, σκαρφαλώνει πάνω σ' έναν γκρεμισμένο τοίχο κι αρχίζει να κόβει κίτρινα λουλούδια — τι άλλο να κάνει. Από κεί κατεβήκαμε με το αυτοκίνητο στη θάλασσα — και πόσο όμορφα είναι τ' ανέγγιχτα χείλη της θάλασσας όταν αγγίζουνε μιαν άγρια παραλία' πίσω μας λόφοι καί πράσινες πεδιάδες, στο βάθος η Ελευσίνα, πράσινα και κόκκινα βράχια, ένα ατμόπλοιο ξεκινά.Τα αποσπάσματα είναι από το βιβλίο Βιρτζίνια Γουλφ: Ελλάδα και Μάης μαζί σε μετάφραση Μαρίας Τσάτσου - εκδ. ύψιλον, 1996.
Ούγκο Γκουτιέρρες Βέγκα κλικ
Παρουσίες στο Δαφνί
στη ΣΕΛΜΑ ΑΝΣΙΡΑ
«Αν σκεπάσετε το ένα
μάτι σας η μορφή του
Παντοκράτορα γλυκαίνει»
Γιάννης Κανένας
Η αυγή με τα πουλιά
και τον υποχρεωτικόν αγέρα
κρατούσε το δάχτυλο στα χείλια:
«Για να 'ρθεις στο Δαφνί
πρέπει να χαμηλώσεις τη φωνή».
Γκρίζες πέτρες
φλεγόμενα μωσαϊκά
κάτω από τον ήλιο.
Ο ύψιστος Παντοκράτωρ
που κεραυνοβολεί
χωρίς οργή.
Γεννιέται ο κύριος,
η παρθένα, εικονιζόμενη στο τέμπλο,
κρατάει στ' απλωμένα χέρια
κάτι σαν προειδοποίηση.
Στους τοίχους, η ιστορία
των ιουδαϊκών χρόνων
τοποθετούσε τα χρώματα
και τα πρόσωπα του Βυζάντιου.
Έξω ο θεός
Απόλλωνας χορεύει
ανάμεσα στις κολώνες'
στα νερά του πηγαδιού
βυθίζεται το τραγούδι του.
Φλέγεται το Δαφνί ολημερίς,
ο Παντοκράτορας κυβερνά,
απελπίζεται ο Απόλλωνας
και μια δροσούλα βασιλικού
αναθρώσκει από το χώμα
.......................................................................
Δείτε ακόμα,
Στην Ελευσίνα με τον Γκορ Βιντάλ κλικ
