17/8/07

Τις ημέρες των πυρκαγιών του Ιουλίου, ένας δασολόγος είπε σε ραδιοφωνικό κανάλι:
" Πυρκαγιές γίνονταν πάντα. Παλιότερα στα χωριά, μόλις έβλεπαν φωτιά η καπνό, χτύπαγαν οι καμπάνες της εκκλησίας, και σε χρόνο μηδέν, όλοι άφηναν τις δουλειές τους και με ένα κλαδί ήταν στην εστία και έκαναν επίθεση στη φωτιά. Και τα κατάφερναν και την έσβηναν σχεδόν πάντα. Και να σκεφτείτε αυτά γίνονταν σε μια Ελλάδα με μίση και πάθη λόγω των έντονων διαφορών τους στα πολιτικά. Μέχρι και καφενεία υπήρχαν που αλλού πήγαιναν οι δεξιοί και αλλού οι αριστεροί, για να μη μιλιούνται και να μη λένε καλημέρα. Υπήρχε όμως κοινό το αίσθημα της αυτοσυντήρησης των ζωών των δικών τους και των οικογενειών τους σε σχέση με το δάσος. Με ενοχλεί που σήμερα, όλοι πασχίζουν να βγουν να καταγγείλουν να ειρωνευτούν αρμόδιους και υπεύθυνους ενώ οι ίδιοι δεν κάνουν τίποτα εκτός του να κλαίγονται στα κανάλια. Να τους δείξουν τα κανάλια τους ενδιαφέρει, "τα τρία λεπτά διασημότητας" και όχι το δάσος. ¨Έχουν άλλες λύσεις για την άμεση επιβίωση τους " .
Αν ηχήσουν οι καμπάνες καλώς να ηχήσουν, αλλά σήμερα ας εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητες της τεχνολογίας. Στείλτε ένα Sms με το κινητό σας, και σε περίπτωση πυρκαγιάς να είμαστε παρόντες. Να κάνουμε επίθεση στη φωτιά.